Elbet unutulursun sende.
Soğuk geçer gecelerin üşürsün bensiz. Dökülür saç kırıkların yastığına. Düzenin bozulur, susmayı öğrenirsin. Canın acır ben gelirim aklına. Avazın çıktığı kadar bağırmak istersin ama duyulmaz sesin.
İşte o zaman çınlasın kulaklarım.
Bir ben duyayım sesini. Bir ben bileyim acı çekip, özlediğini. Gözlerinin kan, kalbinin alev aldığını, hayatın dik yokuşlarında olduğunu bir ben bileyim. Bileyim ki rahat ölsün kalbim. İşte o zaman inerim dik yokuşlardan koşarak sensizliğe doğru. İşte o zaman küfretmem sana hayat. Güler geçerim artık. Bende bulurum o çıkmaz sokakların çıkış yolunu. .
Ama o zamana kadar bıraktığın yerdeyim!
