Yaza rastladığı için çok sıcak geçen bir ramazan günü, Hoca'yı şakacı bir komşusu iftara çağrır. Sofraya otururlar. Ortaya buz gibi bir tas hoşaf gelir. Ev sahibi, Hoca'nın ve misafirlerin önüne küçük kaşıklar koyar. Kendi önünde de kocaman bir kepçe.
İftar açıldığında, ev sahibesi kepçeyi hoşaf tasına daldırıp içtikçe, Ohhh, öldüm, der. Hoca ve diğerleri küçücük kaşıkla hoşafın tadına bir türlü varamazlar. Hoca bakar ki olacak gibi değil, kepçeyi kaptığı gibi ev sahibinin elinden alır. Efendi, efendi, der, ver şu kepçeyi de biraz da biz ölelim!
