Kitabı çok beğenerek okudum. Hikayesi bence ibretlikti. En önemlisi de hikayenin "yaşanmış bir hikaye" olmasıydı.
Farklı dini ilançlara sahip iki insanın, "insanlık" adına birleşmesi takdirlik bir davranıştı.
Kitabı okuyunca iyice anladım ki, din kesinlikle insanları birleştirmeli, ayırırmamalı.
Allah'a yakın olmak, kuluna yakın olmak , onun bir ihtiyacına imdat olmak.
Bu bazen motivasyon verici bir söz,bir gülümseme, ihtiyacı olan öğrenim bursuna katkıda bulunma, önyargısız affetme...
Hangi dine hangi inanca ve ırka sahip olduğunu hesaplamadan, insana el uzatma...
