bir modernite ve holocaust olmasa da en'ler arasında yerini alan bauman kitabı.
bauman modernliğin çıkmazlarından hareket ederek postmodernizm ve etik üzerinden toplum ve devinim tartışmalarını gerçekleştirmiştir. modernist toplumun açmazlarının, toplumun aynı doğa halinde yansıtılan hobbes-çu teorilerden farklı olduğunu ve asıl olanın salt toplumsal düzen için otoriter fikirlerin etkin kılınması değil, toplumda bir arada yaşamaya çalışan ve birbirinden farklı olan kesimlerin, diğerleri için rahatsız edici olmamasıdır. bu yaklaşım içinde yeniden tanımlamaya çalıştığı postmodernizm ve bağlantılı olduğu etik anlayışın temelleri öteki için olmak olgusunun temellerini oluşturmaktadır. bu noktada demokrasi olgusunu yeniden işlemiş ve bunu, hobbes-çu yaklaşımın esnekliği olarak kullanılmasını değil, toplumun kendini gerçekleştirmesi noktasında bir adım olarak yorumlamıştır.
liberal düşüncenin kendini açıklayamadığı noktalardan biri olan vatandaş-birey-müşteri bağlamında kalan insanın sorunu konusunda bauman oldukça net çözüm yolları sunmuş, sorunun giderilmesi için başta yaşam ve bakış açısının değiştirilmesi gerektiğine konuyu atfederek virgül atacak şekilde son cümleyi bırakmıştır.
bu noktadan sonra insanlar arasında kitap üzerinden tartışma başlıyor.
bauman burada bir devrimden mi bahsediyor yoksa evrimden mi? bunların dışında salt bir sistem düzenlemesi gerektiğine mi atıfta bulunuyor? soruları üzerinden tartışması oldukça zevkli bir kitap.
