Ülfet yine bilinmez bir kâbusta eriyor
Yoksulluk üstümüze avcılar gönderiyor
Kuşatmış içimizde gizli ummanı sığlık
Yosunlu şarkıların nağmelerinde çığlık
Örtüyor eskitilen bahçelerde gülleri
Yıkmışız efsaneler yurdunda gönülleri
Kayıp bir memleketin unutulmuş, çâresiz
Bulanık ve başıboş, bitkin ve seyyâresiz
Irmaklarında kırık bir layıktır yaşamak
Ne siyah siyahlığa âşinâdır, ne de ak