Sana güzel bir yaz günü gelmiştim.Karlı bir sabahta gidiyorum.
Beş mevsim yaşamışız beraber.
Beş mevsim bir ‘iç denizi’ kurutmaya yetti.
İşte böyle sevgili…
Biz artık seninle bir haritada iki küçük su lekesi.
Hiçbir nehir kavuşturamaz bizi.
Aşkına ne tam bir karşılık verdi, ne de reddetti. Kalbinde çıkardığı yangın sonrası giderken Nedret’in her yanına parmak izini bıraktı…
“İşte bu yüzden kömür artık kalbim benim. Ve lekelidir bedenim.”