High Rated Biz Reviews
You can find High Rated Biz quotes, high rated Biz book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.248 syf.
10/10 puan verdi
Kendi ülkesinde yıllarca yasaklanmış bir kitap, kendi dilinde yayınlaması bile 32 sene sonra oldu. 1920 yılında yazılmış ve 1952 yılında Rusça olarak yayınlanmış ama Sovyetler Birliğinde 1988 yılına kadar yasaklanmış bir kitap. 1988 yılında Sovyetler Birliğinde yayınlandı.
İki yüz yıl Savaşı'ndan sonra dünyada tek bir devlet olur ve bu devlette isim yok, herkesin bir numarası var evlilik kurumu ve özel hayat yok. Tüm evler camlarla kaplı ve herkes izleniyor. Hayal gücü yasak. Seçimler formalite. Kitap İntegral inşasındaki D-503 olan baş mühendisin yazdığı günlükler şeklinde anlatılıyor.
Zamyatin'in muhteşem eseri; mutlak iktidar tek devletin anlattığı tarihte ilk yazılmış distopya olarak kabul görülüyor.
“Bu söylediğinin bir devrim olduğunun farkında mısın?”
“Tabii ki bir devrim, neden olmasın ki?”
“Çünkü bir devrim daha yapılamaz. Bizim devrimimiz en sonuncusuydu ve bundan sonra bir devrim daha olamaz. Bunu herkes bilir.”
“Sevgilim, sen matematikçisin… Söylesene, en son sayı hangisidir?”
“Bu saçma bir soru. Sayılar sonsuzdur, en sonuncu sayı diye
BENLİKLER VE "BİZ"LİKLER ÜZERİNE
Yevgeni İvanoviç Zamyatin, hayatı boyunca birçok defa sansüre maruz kalmış bir yazardır. Totaliter bir rejimi anlatan meşhur kitabı “Biz” de, 1920’de yazılmasına rağmen anadili Rusça’ da ilk kez 1952’de; anavatanında ise ilk kez, Zamyatin öldükten tam 51 yıl sonra, 1988’de yayımlandı.
Yazar, 1905’teki Birinci Rus Devrimi’nde, devrim hareketlerine
256 syf.
10/10 puan verdi
Sadece yaşanılan düzenin değil,aşkın bile matematiksel bir anlayış ve uygulamayla yer aldığı çok lezzetli bir bilim kurgu romanı.
"Haliyle aşk için A,ölüm için Ö kullanırsak,
A=f(Ö)
Yani aşk ve ölüm..."
Kahramanlar,daha doğrusu insanlar,rakamlarla isimlendirilmiş ve gündelik hayatlarında yaşadıkları her şey,cinsellik de dahil,belirli bir plan ve program içinde gerçekleşiyor.
Rüya görmek bir hastalık olarak nitelendiriliyor örneğin ve bence başkaldırı tam da bu noktada başlıyor.
Her şey aynı,her şey saydam ve şeffaf.Farklılığa ya da düşünceye tahammül göstermeyen bir 'Velinimet'in varlığı,özgürlüğün en büyük prangası.
Tek Devlet olarak tanımlanan durum,yine aynı şekilde farklılıklara karşı sıfır toleransı ifade ediyor,diye düşünüyorum.
Her şey matematiksel ve mantık çerçevesine oturtulmaya çalışılmış,sürekli bir ironi yağmuru içinde ilerliyor.
Düşünmeyen ,merak etmeyen ,sorgulamayan bir toplumda,düzeni ve devleti sorgulamaya başlayan bir bireyin mücadelesini,'Biz'den 'Ben'e geçme serüvenini okuyoruz.
BİZ,
Bilim kurgunun rüzgarında komünizme karşı yapılan ağır eleştiri ve tespitleri içeriyor.
BİZ,
Müziğin ve hatta şiirin bile ilhama ihtiyaç duyulmadan icra edilebileceği koca bir hapishaneyi yaşatıyor.
BİZ,
Çağrışımlar,anımsayışlar ve sembollerle dolu,sosyal yaşamın hassas noktalarına ışık tutan efsane bir bilim kurgu..
Alıntılar: #28455381 #28455452 #28455564 #28455768 #28455874 #28456024 #28456205 #28456291 #28548143 #28548370 #28548514 #28548945 #28713932 #28713987 #28714127 #28714417 #28714695 #28714866
Zamyatin,bu kitabı için kaleme aldığı önsözün son paragrafına şunları yazmış;
"... Zeki bir Alman "Filozof aptal olmaya mecbur değildir."
248 syf.
10/10 puan verdi
BİZ'in içinde erimeye direnen bir ZAMYATİN
Yevgeni Zamyatin, ne Çarlık Rusyasında ne de Bolşevik Rusya'da kendine yer bulabilmiş bir garip Rus. Eserini de öncelikle Rus halkına yazıyor ama 1920de yazdığı eseri ancak 1988'de kendi ülkesinde yayımlanabiliyor. Bahtsız Zamyatin!
Kurduğu distopya, başka çağdaş distopyalarımızın babası niteliğinde. Çok etkileyici olan bir başka nokta da, yazarın çok uzak bir gelecekten(?) geçmişteki insanlar okusun diye kitabı yazdığını belirtmesi. Günlük tarzında yazılmış ama geçmişteki insanlar okusun diye... Biz onun tahayyül ettiği distopyaya koşan geçmişteki 'vahşi' insanlarız ona göre.
Kurulan distopik dünya tamamen mantığa ve matematik kurallara göre tasarlanmış ve işliyor. BİZ olma bilinci işleniyor yaşayan halka ve BENlikleri ile var olamıyorlar. Aslında bir liberal bireyselcilik eleştirisi ve güzellemesi de var eserde. Günlüğü yazan karakterin ruhundaki ikilemler, tüm totaliter rejimlerde pek çok insanın yaşadığı cinsten belki... İnsan okurken yazarın kaypak düşüncelerine hem şaşırıyor ve bunlardan tiksiniyor hem de acıyor.
Mutluluk her şey midir? Bazen BEN olabilmek pahasına acıyı seçmez miyiz? İşte kitap bu soruyu da sorduruyor.
Geçmişteki Zamyatine bin selam! Yoksa gelecekteki mi demeli?