"Yeşil paltolu adam sallanıp direklere tutunarak fenerle aydınlanan köprüye doğru ilerliyordu. Adama sordum : “Neyiniz var ?”
- “Cüzdanımı arıyorum, az önce işte şurada kaybettim” ( - eliyle karanlıkta bir yeri gösterdi ).
- “Peki neden onu fenerin altında arıyorsunuz ?”
- “Çünkü burası, fenerin altı aydınlık, her şeyi görüyorum.”
Arıyorlar - ama kendi fenerlerinin altında. Ve herkesi de fenerlerin altında aramaya davet ediyorlar."
Sayfa 246 - İthaki Yayınları / Yevgeni Zamyatin'in sonsözüKitabı okudu