Denizin çıplak insana bu alçalarak boyun eğişi ne gülünçtü! Morfinle sinirleri uyuşturulmuş, uyuklayan ve çoluk çocuğa gösterilen bir kafes arslanı kadar gülünç! Büyük kuvvetlerin itaat hâlinde görünüşü, ruha ne ağır bir eziyet veriyor!
Bir aşk dakikasının lezzetine sonsuzluk verecek gücü taşımayanlar, süsten medet ummakta belki çok haklıdırlar. Fakat ipekler ve boyalar, ruhun eksikliklerini bilmem ki nasıl tamamlayabilir?
Dostum sıradan bir insandır. Onun için tarifi gayet zordur. Vücudunun kusurlarını gizlemek hünerinden habersizdir, yani şık değildir...
Ahlak kurallarıyla da ruhunun çirkinliklerini saklamayı bilmez, yani iki yüzlü değildir.