Aslında okumaya başlarken çok basit bir kurgusu olduğunu düşündürdü. Olay örgüsünün hemen olup bitmesi motivasyonumu biraz bozmadı değil çünkü alıştığımız romanlar mevzuyu uzattıkça uzattıkları için böyle bir bölüm ile karşı karşıya kalmış olmam beni şaşırttı doğrusu. Fakat aslında sonra anladım ki Emine hanımın, olayların oluş biçimiyle değilde olaylardan sonrası ile ilgili bilgi aktarımı amacında olması tekrar kitaba odaklanmama sebep oldu . Çünkü sayfalar ilerledikçe asıl konuya girdiğimi kendimi olaylar örgüsünde boğuşurken bulduğumu fark ettim.
Rabia'nın hikayesinin acı başlayıp güzel bitmesi beni mutlu etti. Fakat yazarın, Rabia'nın dünyasına bahar gelmesine sebep olan Hüseyin ile bitirmemesi, Hüseyin'i orada yalnız başına bırakması içimde boşluğa sebep oldu...
Tavsiye edilir bir kitap..
