Sözü önce Âdem aldı. Sonra diğerleri. Gönülden gönüle, elden ele, kalpten kalbe geçti. Gün oldu gemiye bindi söz, gün oldu denizi yardı geçti. Gün oldu çarmıhı yüklendi, gün oldu bir avamın dilinde gül açtı.Gün oldu bir çobanın kavalında nağme oldu, gün oldu bir kralın dilinde hüküm. Gün oldu bir takvim yaprağına, gün oldu bir romana konu oldu. Ama hiç silinmedi. Hiç kaybolmadı. O'na güvenenler O'nu anmaya, O'nu anlatmaya, O'nun sözlerini iletmeye devam ettiler. Kalktılar uyardılar. Peygamber olmanıza gerek yok, siz de söz verdiniz ve o söz şimdi sizde diye. Yanlışlarınız olsa da doğruya doğru koşmanız yeter diye.