Çocukluğumun izlerini, dizlerindeki yara izlerinde arayacak hale gelen bir ben değilimdir. Acılar bir merhem uzağında son buluyor. Anne öpüşü, sokağa çıkma izinleri özleniyor büyüyünce. Haydi, git sende büyü! Der gibi koca bir denize atılıyor insan, hem de hiç yüzme bilmeden.
Kavga ile öğreniyor adamlığı, ana terbiyesi almayanlar öğretiyor kadınlığı.. Hayat ne kötü bir öğretmendi, can yakıyordu..