Keşke tarih hep böyle anlatılsa bize hem daha iyi anlar hemde kin gütmezdi kimse kimseye....
Birazda Yunanistan dan baktım mubadeleye Rumlar için ağlayacağım hiç aklıma gelmezdi.Benim için sankide bizle yaşamak istemediler gittiler gibiydi hep yüzeysel geçilmiş herşey oysa onların tarafından bakınca insan insandı ne farkeder di.
Yazarla sanki sohbet eder gibiydi o anlatırken hüzünlendim, ağladım, güldüm, düşündüm, empati yaptım, yanlışlarını düzelttim, öğrendim ve şu kanıya vardım o paylaşacağımız baklava, lokum, Hacivat ile Karagöz harbiden bizimmis çünkü Dimitri bizim dimitri Eleni bizim Eleniymiş..
Keşke herkes yerinde kalsaydı biz daha güçlü olurduk kanısına vardım, her iki açıdan da ve bu bize hakkaten de ne çok zenginlik katarmış.
