Blitzkrieg
Barış Özgüryağan cesetler altında öpüşerek teselli edecektik
herkes gibi yaşamızlığımızı
ve kaybedecektik birbirinin peşine takıp
hayaletlerini birbirimizin
peki ya ne yapacağız dedim ben de
bu enkaz altındaki vatansızlığımızı
intikamsızlığımdan bir vatan hayal edip durdum
öbür yanağıma bir tokat daha
ve dayanacak bir kadın
kucaksızlığıma
daha ne kadar dağılacağım
daha ne kadar toplanacağım
bilmem ben neye lazımım
boş boş konuşup dururum boşlukta
allah’ım seninle aramızda’
‘allah’ım nolur beni cebraille
yerle bir et beyhudeliğimi
allah’ım konuştur şu göğsümde susan volkanı’
ey artık ölmüş olan at
bütün hikayesi kapandı bana insanların
ne ihanet burar beni
seni ne hantallığı kaleminin
benim kendime dolanışım bu çözülerek
kalınlaşman bu senin
özge bazen ellerime bakıyorum a özgeyi severkenki ellerime
bak diyorum nasıllar
ulan ne acayip diyorum şuna bak özgeyi severkenki
uyluklarım allahallah diyorum