Argan, Dido, Kiraz Dövmeli Kız, İmam Özgür Efendi... ve alışılmışın dışında bir içsel sevda öyküsü. Argan kendisi hariç herkesi seven biridir. Hele ki tutkunu olduğu sevgilisini! Ancak yaptığı duygusal seçimlerin yanlış ve yıpratıcı olması iç dünyasının dışa küskün olmasına neden olmuştu. (K.O) Kişilerin bakış açılarından okunan öykü yer yer sert söylemleri çarpıyor gözlerimize. Bir çığlıkmışçasına, bitmeyen bir yangınmışçasına, gel gitler içinde bir öykü. Yer yer şizofrenik durumlar da yansıttı bana. Tümüyle okur algılaması sanırım. Yazarın ikinci betiğiydi; kalemini iyice tanımak adına. Bambaşka bir kalemle karşılaştım. Bir önceki ne denli devinimliyse bu da o denli dalgalı ve içte devinimli idi.
.
İçerisinde ak kara çizimlerin de yer aldığı betik, diğer yandan özdeyişler (aforizma) de barındırıyor. Bazılarını birkaç kez okumak gerekebilir çünkü yazarın belleğinden okurun belleğine ulaşan düşünce aktarım yolunu tanımak, bilmek, kavramak gerek. Kurguyu anlamak için de odaklanarak okumak önemli. Düşle gerçeğin, maddiyle manevinin iç içe geçtiği bir olay örgüsü. Kısa olmasına rağmen derinlikli duygu anlatımları içeriyor. Cennet Cami'nde bir musalla taşı ve üzerinde bir gövde; soğuk, karanlık, hiçlik. Bir yandan kişilerin inançlarına da göz atıyoruz. İnanılan Tek olsa da, inanma yolu birçok. Herkesin içgüdüsü apayrı. Değişik bir kurgu arayanlara önerimdir.
