Daha geniş anlamda, atalara borcumuzu asla ödeyemeyeceğimiz, hiçbir kurbanın (ilk doğan çocuğumuzu kurban etmemizin bile) bizi gerçekten borçtan kurtaramayacağı gibi içimizi ürperten bir duygu geliştiririz. Atalarımızdan korkarız, toplum daha sağlam ve daha güçlü hale gelir, daha da güçlüymüş gibi görünür, en sonunda "atalar zorunlu olarak tanrıya dönüşür."Topluluklar büyüyerek krallıklar, krallıklar evrensel imparatorlar haline geldikçe, tanrılar da daha evrensel olmaya başlar, daha büyük, daha kozmik bir havaya bürünür; gökleri idare eder, yıldırımlar savurur - Hıristiyanlığın tanrısında zirveye çıkar, en yüce tanrı olarak tabii "yeryüzüne en büyük borç duygusunu husule getirir." Atamız Adem bile artık bir alacaklı olarak tasvir edilmez, aksine bir günahkar ve ilk günahın yükünü bize devreden bir borçludur:

Sayfa 84Kitabı okudu

Borç David Graeber

Murat

@LocalVoice·

9mo

Borç, zincire vurulmuş özgürlüktür

1694'de İngiliz bankerierinden oluşan bir konsorsiyum, krala 1 ,200,000 I. kredi verdi. Buna karşılık, kraliyetin banknot basma tekelini aldılar. Bu pratikte şu anlama geliyordu: Kralın şu anda kendilerine borçlu olduğu paranın bir kısmı karşılığında, krallık halkı arasından kendilerinden borç almak isteyenlere, ya da kendi paralarını mevduat olarak bankaya yatırmak isteyenlere JOU'ları verme hakkına sahip olacaklardı - fiilen, yeni oluşan kraliyet borcunu dolaşıma sokacaklar veya "paralaştıracaklardı." Bankerler için büyük bir başarıydı (borcun anaparası üzerinden krala yüzde 8, yıllık faiz tahakkuk ettireceklerdi, aynı zamanda aynı para üzerinden kendilerinden borç alanlara da faiz tahakkuk ettireceklerdi), ama bu ancak borcun anaparası ödenınediği sürece devam edecekti. Günümüze kadar bu borç asla geri ödenmedi. Ödenemezdi. Ödenseydi, ingiltere'nin tüm para sistemi yok olurdu.

Sayfa 55Kitabı okudu

Borç David Graeber

Geri 115

152 öğeden 151 ile 152 arasındakiler gösteriliyor.