Jerzy Kosinski'nin okuduğum beşinci kitabı oldu "boşluk" ve okuduğum hemen her kitabında dikkatimi çeken en önemli unsur "vahşet ögeleri" oldu. Yazar, çocukken yaşamak zorunda kaldığı trajik olayların kişiliğinde yarattığı tahribat ile yazılarında, kitaplarında korkunç, sadist hikayelere yer veriyor. Kitaplarında kendi başından geçen "gerçek" olaylara da yer verirken bunu kurmaca öykülerle harmanlıyor ve okurken insanın kanını donduran sadist öykülerin hangisi gerçek, hangisi kurmaca anlatmak da zorluk çekiliyor. Belki yazar da tam olarak bunu planlıyor. Şuana kadar okudum kitapları arasında "boyalı kuş" açık ara en iyisi, "boşluk" ise ikinci sırada yer aldı. Yazarın kafası o kadar farklı çalışıyor ki yaşadığı acı olaylar, hayal gücü vs ile kitaplarında birbirine bağlı gibi görünen birbirinden kopuk onlarca öykü, olay, kişi iç içe, yazar bir konudan diğerine, bir olaydan diğerine, bir öyküden diğerine geçiyor. Bu durum okuru zaman zaman zorlasa da gene de hikayeleri çok başarılı bence. Kosinski kesinlikle okunması gereken bir yazar. Ama yazarın gerçek yaşamı öyküsü bilinmeden kitaplarından keyif almak zor bence, çünkü yazarın yaşamını bilmeyen bir okuyucu için bu kitaplarda anlatılanlar birbirinden kopuk, anlamsız ve fazla sadist gelebilir.
