"Pécuchet böyle bir kızı olmadığına üzülüyordu. Farklı koşullarda yetişseydi ileride çok zarif bir kız olacaktı: Onun büyüdüğünü görmek, her gün onu kucaklamak istediğinde kuşlar gibi ötüşünü duymak ne büyük bir mutluluktu. Yüreğinden yükselen bir sızı gözlerini nemlendirdi, göğsünü daralttı..."