Zerdüşt otuz yaşına gelince, ülkesini ve gölünü geride bırakarak dağlara gitti. Burada on yıl boyunca bıkmadan usanmadan ruhunu ve yalnızlığını dinledi. Fakat sonra kalbi başkalaştı - bir sabah kalktı, güneşin karşısına geçti ve ona şöyle dedi:
'' Ey, büyük yıldız. Aydınlattıkların olmasaydı şayet, neye yarardı mutluluğun! ''
Bunu alıntı olarak ekleyemem ama profilimde bulunmasını istiyorum.
Yöntem Üzerine Konuşma’yı okuyorum ve şu an 17. sayfanın ilk paragrafını 15. kez okuyuşumda anca anlayabildim diyebilirim. Kitapların sayfaları üstünde not almayı hiç sevmem ve doğru bulmuyorum. Fakat bu kitabı rahat ve anlaşılabilir kılmak için sanırım elime bir kalem alıp, konması gereken yerlere virgül koymam gerekiyor.
Böyle Buyurdu Zerdüşt (1991 Basım) kitabını okurken sayfa 52-53’de sinir krizi geçirip yarım bırakmıştım geçen sene ve onda bile, o yazım hatalarına (ve garipliklerine) rağmen hiç anlatım bozukluğuna rastlamamıştım.