Bir felsefe kitabına yazdığım eleştiri de felsefik cümlelerden mi oluşmalı? Bu eleştiriyi yazıp yazmama konusunu çok düşündüm. İnsanlara gerçekten önerebileceğim, okuyun ben çok feyz aldım diyebileceğim bir kitap mı? Bence değil. Aman sakın okumayın, vakit kaybı, gidin başka kitap okuyun diyebileceğim bir eser mi? Haşa haddime değil. Hızlı kitap okuyan biriyim normalde. Ama bu kitap aylardır elimde sürünüyordu düne kadar. Ee roman değil bir günde biticek. Okuyunca her hikayeyi oturup biraz düşünmeli insan, irdelemeli. İçiyle, inandıklarıyla karşılaştırmalı okuduklarını. Ya inanmalı okuduklarına, kendini ikna etmeli, yada inandıklarından daha da emin şekilde yoluna devam etmeli, sonuna kadar okumalı, başladığı işi bitirmeli. Çevremde çoğu kişi ben biraz okudum çok saçma geldi, bıraktım dedi. Saçma olsa bile yolun sonunu görmeden bırakanlardan olmadım hiçbir zaman. O yüzden aylardır elimde gezdi bu kitap. Alıp kenara atılacak bir kitap değil ama başucu kitabı da yapamam bu eseri. Başkalarının inandıklarına yaptığı eleştiriler çok mantıklı geldi, ne kadar güzel eleştirmiş, üslubu da farklı, ne güzel giydirmiş dedim. Ama sıra benim inandıklarıma olan eleştirilerine gelince içsel bir savaş verdim, inandıklarımı küçümsenmiş hissettim ve o kısımlarından çok keyif alamadım. O yüzden kitabı önerip önermeme konusunda kararsız kaldım. Bir sürüncemedeyim. Kendim okuyup bitirdiğime pişman da değilim ama dediğim gibi bitirmek isteyipte uzun zamanda zor bitirdiğim nadir eserlerden. Felsefe kitabını herkes okuyamaz diye boşuna demiyorlar sanırım. Benim gibi nolursa olsun okumaya karar verenlere ve okuyanlara keyifli okumalar diliyorum :)
