Bu kitap benim başucu ve en sevdiğim kitabım ve hayatımın geri kalanında da kitaplığımın başucunda kalıcak, ömrümün herhangi bir zamanında açıp yeniden yeniden okuyacağım bir kitap olarak kalmasını istiyorum. Bu kitap , her yaşa, her başa ve her kaşa ayrı bir şey anlatıyor. Bundandır; Zerdüşt'ü başucumda tutup, ömrümün belli bir noktasında açıp yeniden okuyup, ne kadar ilerlediğimi, neler öğrendiğimi, nelerin üstesinden geldiğimi ve ne kadar çaresiz, yalnız olduğumu görme isteğim.
Kitabı okurken anladım ki Zerdüşt benim, ve bilgelik, yalnızlık, yücelik, kimsesizlik, korku benim içimde, nihayetinde insan kendi içinde kimsesiz, bilge ve korkaktır.
Zerdüşt buyurur ki;
"Ne isterseniz yapın ama ilk önce isteyebilen kişiler olun. Komşunuzu kendiniz gibi sevin ama ilk önce, kendini seven kişiler olun. Büyük bir sevgiyle sevin, büyük bir hor görüyle!"
Böyle buyurur tanrısız, bilge, korkak, cesur, zavallı ve kimsesiz Zerdüşt.
Böyle Buyurdu Zerdüşt 
Friedrich Nietzsche
