Dünyanın şimdisi ve geçmişi ... ah dostlarım ... Bu benim için en dayanılmaz şeydir. Eğer ben de gelmesi gerekeni önceden görseydim, nasıl yaşayacağımı bilemezdim.
Ah! En büyük umutlarını kaybetmiş asil insanlar bilirim. Onlar bütün büyük umutları mahvederler.
Onlar sonra da huysuz bir şekilde küçük zevkler yaşayarak günün geri kalanına gölgelerini düşürüyorlardı.
"Ruh da şehvettir." diye konuşuyorlardı. Sonra ruhlarının kanatları kırıldı ve şimdi bu ruh, toprağın üzerinde acı çekerek yeri pençeliyor.
Bir zamanlar kahraman olmayı düşünürlerdi: artık hovardalar. Onlar için kahramanlar keder ve çirkinlik barındırır. Ama sevgim ve umudumla sana yalvarırım: ruhunun içindeki kahramanı bir kenara atma! En büyük umutlarına tutun!
Bir zamanlar şüphe kötülüktü ve istekler bireyin üzerindeydi. O zamanlarda hasta insanlar, sapkın bireyler ve cadılar olurlardı: Sapkın bireyler ve cadılar olarak onlar ıstırap çekerlerdi ve ıstırap çektirmek isterlerdi.
Ancak bunun kulaklarınıza ulaşmasını istemezsiniz: bu sizin gibi iyi insanlara zarar veriyorsunuz diyor bana. Ama iyi insanlar neden umrumda olsun ki?
Siz iyi insanlarda benim midemi bulandıran pek çok şey var ki bu, içinizdeki kötülük değil. Keşke onlar da solgun suçlu gibi yitip gitmelerine neden olacak bir çılgınlığa kapılsalar!
Kendine göre sen her zaman bir kâfir,bir cadı, bir üfürükçü, bir aptal, bir şüpheci, kutsallıktan uzak bir adam yada kötü bir adam olacaksın. Kendini, kendi ateşinde yakmak istemelisin: Eğer önce kül olmazsan nasıl yenilenebilirsin ki?
Devlet, en soğuk yaratıkların arasındaki en soğuk varlıktır. O soğuk bir şekilde yalan söyler ve şu yalan onun ağzından kıvrılıp çıkar. "Ben, devlet olarak, halkım."