Kral Lear kitabında; "Oysa benim ruhumda savaş var. Durmadan ölüyor içimdeki insanlar..." der.
Hep böyledir, insanın hayat içinde kavgası bittiğinde, içinde biriktirdiği tüm silahları kendisine doğrultur.
Rakibi olmayan savaşın, kaybedeni olmadığı gibi galibi de yoktur...
Hümanizm kanserdir. Bir insan, sırf insan olduğu için sevilmeye ve saygı duyulmaya layık değildir, sevgi ve saygı hak edilen şeylerdir. Cehaletin kaynağı olan halka yaranma çabası popülizm ise düpedüz ölümdür.
“Bu ağacı ellerimle sallamak istesem bunu yapamam. Fakat bizim göremediğimiz rüzgâr, onu üzer ve istediği tarafa eğer. Biz en çok, görünmeyen eller tarafından eğilir ve yoğruluruz."