"Yavrum benim kızım öldü.... Damadım öldü.... Torunum öldü..... Bakma sen iyi oldu böyle... Yanağını öpeceğim kimsem kalmamış ki. Bunca acıya dayanır mı insan? Dayanırsa kendinden utansın."
....
Bir insanın çaresizliğini saklamayaşının utancı çökmüştü üstüme. İstediğim tek şey yok olup gitmekti.
Köye yeni atanmış bir Öğretmen, köyde yaşayan insanların çaresizliği, faili belli olmayan bir cinayet, kimsesiz, savunmasız bir genç kıza yapılanlar, köyün muhtarı ve diğer sakinlerinin hiçbirini aklına adalet duygusunu yanlış değerlendirmeleri....
Polisiye roman havasında yazılmış ama gizem, heyecan unsurları tam oturmamış gibi geldi bana.
Kitabın sonu hiç olmamış belli bir sonu olmayan, bir yere bağlanmayan kitaplar havada kalıyor. Öğretmenimiz köye yeni atanmasına ve kimseyle fazla samimiyeti olmasa da üzerine vazife olmayan işlere fazla karıştı benim fikrimce. Olayı, cinayeti ve tecavüzün sorumlularını bulmak istedi ama köylülerin üstünü kapatma gayreti yüzünden bir çok soru cevapsız kaldı.
Daha iyi bir sonu olabilirdi. Ama yinede okunabilir.
