Breaking Dawn

Hayat berbat ve bir de ölüyorsun.

Aylinn

Neden çekip gitmedim ki? Ah doğru ya çünkü ben bir aptalım.

Reklam

“Hala yapabiliyorken kaç git,” diye tehdit ettim onu. “Hadi, Bells! Nessie de beni seviyor,” diye üsteledi. Dondum. Nefes alışım durdu. Arkamdaki sessizlik de, geri kalanların gergin tepkilerini ifade ediyordu. “Ne... kim seni seviyormuş?” Jacob bir adım daha gerilerken sersem gibi görünüyordu. “Şey,” diye geveledi, “senin bulduğun isim çok uzun ve...“ “Kızıma Loch Ness Canavarı’nın adını mı verdin?” diye bağırdım. Ve sonra boğazına saldırdım.

Aylinn

''Kişisel eğilim, ancak bütün düşmanlarımızı eledikten sonra edinebileceğimiz bir lükstür. O zamana kadar tüm sevdikleriniz cesaretinizi baltalayıp sağduyunuzu bozan rehinelerdir.'' -Orson Scott Card -Empire

Aylinn

Bakışlarımız bir an birbirine kitlendi. Altın rengi gözleri öylesine derindi ki, ruhuna kadar her şeyi görebildiğimi düşündüm. Onun ruhunun varlığının hiçbir zaman aramızda tartışma konusu olmamış olması, aptalca geldi, yani vampir olmasına rağmen. O en güzel ruha; parlak zakasından, eşsiz yüzünden ya da muhteşem vücudundan bile güzel bir ruha sahipti. Sanki ruhumu görebiliyormuş gibi, o da bana baktı. Sanki gördüğü ruhu sevmiş gibi.

Aylinn

“Sen. Ben. Bilek güreşi. Yemek masasında. Hemen.” Emmett’ın sırıtışı bütün yüzüne yayıldı. “Şey, Bella,” dedi Alice çabucak, “sanırım Esme o masayı çok seviyor, antika.” “Teşekkürler,” dedi Esme, Alice’e sessizce.