Bazen geri dönüp baktığımda, çok üzülüyorum. Hayatımın her günü başarmak için hazırlandım, onun için çalıştım, hep o günü bekledim ve insan hayatının sonuna yaklaşmadan günlerin nasıl geçtiğini anlamıyor. Sonra gerçek çalıyor kapını, ne zamandır beklediğin şey bir bakmışsın çoktan gitmiş bile. Hem de diğer yoldan. Zaten dolu bir otobüsü, hem de yolun yanlış tarafında beklemek gibi.