İkinci Dünya Savaşı'nın Cellatları, Kurbanları, Susturulanları ve Onların Sesleri...

Brodeck'in Raporu

Philippe Claudel

Oldest Brodeck'in Raporu Posts

You can find Oldest Brodeck'in Raporu books, oldest Brodeck'in Raporu quotes and quotes, oldest Brodeck'in Raporu authors, oldest Brodeck'in Raporu reviews and reviews on 1000Kitap.
Gerçek, insanın ellerini kesebilir ve artık birlikte yaşanamayacak kesikler bırakabilir; oysa bizlerin, çoğumuzun istediği yaşamak. Mümkün olduğunca az acı çekerek yaşamak. Bu da insanca bir istek. Hiç kuşkum yok, siz de bizler gibi olurdunuz eğer savaşı yaşamış, burada yaptıklarına da tanık olmuş ve özellikle savaşın ardından gelenleri görmüş, o haftaları ve o birkaç ayı, o adamın köyümüze gelip öyle birdenbire yerleşiverdiği o günleri yaşamış olsaydınız.
"Ama kimi zaman, Brodeck, sağduyu öyle sanıldığı gibi bir şey değildir. Senin şu karşındakiler yabanıl hayvanlardır. Tam anlamıyla yabanıl hayvanlar, o kara balinası görünüşü altında, kalpsiz ve ruhsuz yabanıl hayvanlar. Belleksiz de. Önemli olan tek şey karınlarıdır, karınları, yalnızca bir şey düşünürler, karınlarını doldurabilmeyi."
Reklam
Kamptan beri biliyorum ki kuzudan çok kurt var şu dünyada.
Korku daha sonra gelecektir, telaşla kapalı pencerelerin üzerine kepenkler indirildiğinde, son odun da küllerin altına sürüldüğünde ve sessizlik evlerin kuytusuna egemen olduğunda.
Noter Knopf iki elini kuvvetle sıktı : "Artık sen de gerçekten kendi evindesin işte, Brodeck. Ev, vatan gibidir. Bunu sakın unutma."
Kampta birkaç yüzyıl yaşlanmıştım.Sorunun çevresini dolanmıştım. Ama oradaki bizler bu garip çıraklık dönemini tamamlarken bedenlerimiz de buhar olup eriyordu. Oraya bilye gibi yuvarlacık gitmiş olan ben, şimdi derimin kemiklerime yapıştığını görüyordum. Sonunda hepimiz birbirimize benzeyip çıkıyorduk. Bizi birbirimize karıştırabilirler, her gün birkaçımızı ayıklayabilirdi,çünkü aramıza hemen başkaları eklenebiliyordu ve farkına bile varılmıyordu. Kampı her zaman aynı görüntüler, aynı kemikli suratlar dolduruyordu. Artık kendimiz değildik. Kendimize ait değildir artık. Artık insan olmaktan çıkmıştık. Sadece bir türdük, o kadar.
Reklam
Limmat bana başka iklimlerde, uzak kıtalarda iki bin yıl yaşayabilen ağaçlar olduğunu ankattı. Bunu bana çocukken de bir kez söylemişti. O zaman düşünmüştüm ki Tanrı eğer hala varsa çok garip biri olmalı, ağaçların yüzyıllarca yaşamasına izin veriyor ama yaşamı insanlar için böylesine kısa ve çetin kılıyor.
Papaz, çevik bir hareketle bileğimi kavradı ve sıktı. "Sence, benim ipe sapa gelmez, tutarsız vaazlarıma, lanetlemelerme ve sarhoş sayıklamalarıyla delik deşik ayinlerime neden katlanıyorlar ki? Neden geliyorlar hepsi oraya? Neden içlerinden hiçbiri psipokostan hiçbir zaman benim geri alınmamı istemedi ?Korkuyorlar da ondan. Brodeck, sadece benden ve onlar hakkında bildiklerimden korkuyorlar. Dünyayı yöneten korkudur. Korku insanların hayalarından kavramış. Zaman zaman da, canı isterse onları yok edebileceğini hatırlatmak için avucunda sıkıyor. Ben kilisemde, kürsüdeyken onların suratlarını görüyorum. O sahte uysallıklarının altında içyüzlerini görüyorum. Onların ekşi terinin kokusunu alıyorum. Hissediyorum.
Sayfa 129Kitabı okudu
Kafamın içi yanıtsız kalmış sorular ve birleştirmek için bir şeyler icat etmemi bekleyen büyük bir mekanizmanın yüzlerce küçük parçasıyla fıkır fıkır kaynıyordu.
Sayfa 137Kitabı okudu
İçimizi kemiren ve sonunda bizi yok edebilecek olan kendi ölümümüz değil, başkalarının ölümü, sevdiklerinizin ölümüdür.
Sayfa 148Kitabı okudu
32 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.