İkinci Dünya Savaşı'nın Cellatları, Kurbanları, Susturulanları ve Onların Sesleri...
Brodeck'in Raporu
Philippe ClaudelQuotes
savaşın ektiği tüm sefalet ,zamanı gelince yeşeren tohumlar gibi filizlenmişti.samanlıklardan artık kullanılmaz olmuş,başka bir çağın araç gereçleri çıkartıldı;bir tekerleği kırık arabalar,üstün körü onarılmış el arabaları kullanıma konuldu yeniden.Toprak yüzyılı aşkın bir zaman önce dökülmüş karasabanlarla sürülüyor artık.Ekinler kol gücüyle savruluyor.Herkes geri döndü,insanlığın zamanı büyük bir hıçkırıkla sarsılmış ve hemen hemen sıfırdan,yeniden başlatmak üzere kıçına yaman bir tekme yemiş gibiydi.
Sayfa 52Kitabı okudu
Eski bir dağ şarkısı derki..
Aşk kapıyı çalınca geriye yalnız kapı kalır...
bunun dışındaki her şey silinir gidermiş....
Sayfa 61Kitabı okudu
Savaş....belkide milletlerin bu karabasanlara ihtiyacı var.Kurmak için yüzyillarca harcadıkları şeyleri yıkıyor yerle bir ediyorlar.Dün göklere çıkartılan yakılıp yıkılıyor.Yasaklanana izin veriliyor.Eskiden suçlanan şey değerli oluveriyor.
Savaş..dünyayı süpüren büyük bir el.
yetersizin baştacı edildiğ ortam ,....katile aziz halesi giydiriliyor....önünde secdeye varılıyor , alkışlanıyor , tapılıyor ...
Yaşan insanların gözüne bu denli iç örtücü bir tekdüzelik olarakmı görünüyor ki insanlar kıyım ve yıkımı böylesine arzuluyor ?
Sayfa 128Kitabı okudu
İçimizi kemiren ve sonunda bizi yok edebilecek olan kendi ölümümüz değil , başkalarının ölümü , sevdiklerimizin ölümüdür .
Sayfa 148Kitabı okudu
Papaz, çevik bir hareketle bileğimi kavradı ve sıktı.
"Sence, benim ipe sapa gelmez, tutarsız vaazlarıma, lanetlemelerme ve sarhoş sayıklamalarıyla delik deşik ayinlerime neden katlanıyorlar ki? Neden geliyorlar hepsi oraya? Neden içlerinden hiçbiri psipokostan hiçbir zaman benim geri alınmamı istemedi ?Korkuyorlar da ondan. Brodeck, sadece benden ve onlar hakkında bildiklerimden korkuyorlar. Dünyayı yöneten korkudur. Korku insanların hayalarından kavramış. Zaman zaman da, canı isterse onları yok edebileceğini hatırlatmak için avucunda sıkıyor. Ben kilisemde, kürsüdeyken onların suratlarını görüyorum. O sahte uysallıklarının altında içyüzlerini görüyorum. Onların ekşi terinin kokusunu alıyorum. Hissediyorum.
Sayfa 129Kitabı okudu