Koştukça niçin koştuğunu neyi kovaladığını unutuyor. Belleği zayıf. Sonunda yakalamak değil koşmak amaç oluyor. O yüzden kenarına geldiği uçurumu görmüyor, tepetaklak düşüyor. Ama düşerken manzara yok; boşluğun aynasında kendini görüyor.
Koştukça niçin koştuğunu neyi kovaladığını unutuyor. Belleği zayıf. Sonunda yakalamak değil koşmak amaç oluyor. O yüzden kenarına geldiği uçurumu görmüyor, tepetaklak düşüyor. Ama düşerken manzara yok; boşluğun aynasında kendini görüyor.
niye çoğaltmak ister insan kendini fotoğraflarda, aynalarda, heykellerde, eserlerde? Çoğaltmaya değer ne vardır insanda? Çoğaltırken çoğalacağına bölünür, azalır mı aksine?
Yüzüğünüzü bana gönderin, onunla tanrıların elini sıkayım. Belki o zaman ölümsüzlük bir illet gibi size de bulaşır. Evet, pederim ölümsüzlük bir illettir. (...) Ölmek tevazudur, başkalarına yer açmaktır.