Kitabın bana hediye olduğunu belirterek söze başlayayım. Pipoya merak salmamdan ötürü arkadaşımın düşüncelilik, sağlam bir jest olacağını ümit etmesi üzerine hediye ettiği bu kitap, hayatımda okumaya çalışıp da en anlayamadığım ilk birkaç kitaptan bir tanesi oldu.
Büyük bir ressam olan Rene Magritte'in sağlam bir çalışma yaparak bununla yetinmemesi üzerine bir de işi felsefe ile şereflendirmesi sonucu (Ressam, çizdiği muhteşem pipo resminin altına 'Bu bir pipo değildir.' yazarak ortalığı karıştırıyor.) kitabın yazarında bu çalışmayı hayata getirme düşüncesi peyda oluyor. "Bu bir pipodur. Mudur?"
Kitap sanat ve felsefe üzerine, anlamlandırılması güç bir performanstan yola çıkarak yapılan derin yorumlamalardan oluşuyor. Anlamını bilmediğim muhtelif ifadeler ile karşılaştım. Size ufak bir örnek vereyim.
"Totoloji için de aynı şey söz konusu. Magritte, kaligrafik ikilemeden, imge ile altyazısının tekabülüne dönüyor sadece. Böylece suskun ve yeterince tanınabilir bir figür, sözünü etmeden, nesneyi özünde gösteriyor ve aşağıda bir ad, "anlamını" ya da kullanılım kuralını, bu görüntüden alıyor. İmdi, altyazının geleneksel işleviyle karşılaştırıldığında Magritte'in resmi çifte bir paradoks."
Kısacası alan üzerinde yeterince alaka ve birikim mevcut olmadan okunmaması gerektiği kanaatindeyim. Tavsiye ederim. Miyim?
