Yazar şöyle söyler :Sırf dünya döndüğü ve güneş yılmaksızın battığı ve bir gün güneşin hepimiz için son kez batacağı gerçeği yüzünden yaşam acıyla doludur. Belki de sorunumuzun insan sorununun kökü, yaşamımızın bütün güzelliğini feda edeceğimiz elimizde ki tek gerçek olan ölüm gerçeğini inkar etmek içim; kendimizi totemlere, tabulara, haçlara, tanrılar için kan akıtmaya, kiliselere, camilere, ırklara, ordulara, bayraklara, milletlere hapsedeceğimiz gerçeğine uzanmaktadır...'' Irkçılık, beyaz adamın söz hükmünde, iki dudağı arasından dökülen sözcüklerde karar kılınan hayatlar. Tenin renginde kaybetmek...Dilinin tınısında kaybetmek... Birileri yaşasın diyedir anlatılan bu hikaye... Aynı sözcüğü haykırırken bile ötekidir. Tenin renginde yitirdiğini arayanlar, Dilinin tınısında yitirdiklerini arayanlar... Ne güzel söyler şair: ''Ey alın yazısı uzmanı, suretlerle doldurursun yazımı...''
