Ahmet Erhan'ı
"anlamak isterim, hangi yasa
bir beşikle bir darağacını
aynı ağaçtan,
ne adına varedebilir?" dizeleriyle tanıyıp sevmiştim.
78 kuşağında birçok arkadaşının, dostunun ölümünü görmesine rağmen "-Ölümseyerek bakıyor dünya, biz gülümselim." dizesini yazmış şair. "-Umut yok, ama bu umutsuzluk demek de değil" diyerek bu karanlık dünyada bir mum alevi kadar bile olsa bir umudun olacağına da inancı tam. Ölüme bir o kadar yakın ama yaşamı akasya kokusunda bulacak kadar da bir eli dünyada. Ben gibi, biz gibi..