En Eski Burada Mutlu Değilim Sözleri ve Alıntıları
En Eski Burada Mutlu Değilim sözleri ve alıntılarını, en eski Burada Mutlu Değilim kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Zira gençlik, aydınlığını çocukluğun ışığından alır, eminim bundan."
EpubKitabı okudu
Hakan Günday
ESKİ BİR ÖYKÜ
Her ne kadar hayal etmeyi, hatırlamaya tercih etsem de, bir öykü geliyor gözlerimin önüne. Yıllar önce yazdığım bir öykü. Hatta yazdığım ilk öykü. Adını da hatırlıyorum: Oyun Yaşı Ölünce Geçer. Kolombiyalı bir çocuğun hayattaki son gecesini anlatıyordum. Deirdre'ydi adı ve on beş yaşındaydı. Neden Kolombiya
Sayfa 90 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
Hepimiz gereğinden fazla akıllıyız, düzgünüz, ahlaklıyız ve gereğinden fazla doğru işler yapmanın peşindeyiz. Yanlış bir çağda, yanlış bir toplumda ve bize yüklenen yanlış değerler çerçevesinde, mümkün olduğunca “doğru”dan ayrılmamanın mücadelesini veriyoruz. Ne yazık ki, bu hengâmede bazen “doğru”nun ne olduğunu sorgulamayı bile unutuveriyoruz.
"Yanlış bir çağda, yanlış bir toplumda ve bize yüklenen yanlış değerler çerçevesinde ,mümkün olduğunca "doğru"dan ayrılmamanın mücadelesini veriyoruz. "
"-İnsanlara neden güvenmediğini biliyor musun?
Bilmiyorum. Annem bana öyle öğretti. "
Sayfa 70Kitabı okudu
Genel olarak, çoğu zaman kuşku duymadan onları tanıdığımızı düşünüyor, anladığımızı iddia ediyor, onlarla ilgili çabuk, kolay yargılara varıyor, olumlu ya da olumsuz tanımlamalar yapıyoruz. Peki gerçekte ne kadar tanıyor, ne kadar doğru değerlendiriyoruz gençleri?
Kiminin acı bir hikâyesi vardı, kiminin neşesini hiçbir şey bozamazdı.
Hayat bazen sorunlar silsilesi olarak duruyordu karşılarında.
– Punk, başkaldırı üzerine kurulu bir şey değil mi?
Punk müziğinin çıkış noktası yapmacık rock ve pop müziğine karşı çıkmaktır. Milyon dolarların döndüğü, EMI gibi büyük şirketlerin plak bastığı sanata karşı çıkmak ve başka, alternatif bir sanat yaratmaktı. Yani müziğin değil sözlerin çok önemli olduğu bir şey yaratmaktı.
– Punk’ta düzen eleştirisi var mıdır?
Tabii ki, vardır. Ciddi bir muhalefet vardır.
– Sen punk olmayı seçerken bütün bunların bilincinde miydin, yoksa başlangıçta sadece bir özenti miydi?
Başlangıçta da bilincindeydim. Beni rahatsız eden, insanların klasik bir ahlak anlayışı olmasıydı. Zaten punk’ın dayandığı iki nokta, nihilizim ve anarşizmdir. Nihilist olma noktasıydı. Saçının başının, giyiminin ne olduğunun çok önemli sayılmadığı bir dünyada yaşamalıyız ama öyle bir toplumda yaşamıyoruz biz. Benimki, kuralların bana ne kadar saçma geldiğini göstermekti.
– Sen ne düşünüyorsun uyuşturucuyla ilgili?
Uyuşturucu çok riskli bir şey. Benim savunduğum her şeyi yok ediyor. Özellikle kimyasal olanları. Bir kere düşünmeyi engelliyor. Hayatımda böyle birinin olmasını istemem. Olursa da çok fazla görüşmemeyi tercih ediyorum. Aslında başlamak hata. Problem burada başlıyor. Bu duruma türlü gerekçeler buluyorlar.
– Sorunlar, dertler... ya da bir şeye tutunma ihtiyacı, ait olma, orada var olma isteği gibi mi?
Ben bunların hiçbirine inanmıyorum. O kadar seçeneksiz bir dünyada yaşamıyoruz. Belki hiçbir seçeneğimiz kalmasaydı tamamdı, ama bir sürü seçeneği var insanın. Özellikle bu çağda, İstanbul gibi bir yerde, çok da para harcamadan yapılacak sürüyle şey var. Bu yüzden uyuşturucuya, hapa bu kadar para harcamaya gerek yok. Hiçbir şey yapamıyorlarsa, bir köşede durup insanlarla muhabbet etsinler, konuşsunlar, anlamaya çalışsınlar.
Bizim toplumumuzda şöyle bir hata var, geleneklerimize, göreneklerimize çok bağlıyız sözde. Bu büyük bir yalan. İnsanların yapamadığı şeyleri söylemesi gibi. Önce çocuklarımıza sorumluluk vermeyi öğrenmeliyiz. Sorumlulukları olan çocuklar da uyuşturucuya ilgi duymaz. Sorumluluk vermek otur ders çalış, sınıfını geç, git ekmek al, para kazan demek değil. Aile zenginse spora, gitar kursuna, bale kursuna göndermek değil. Bizde bunlar sorumluluk sanılıyor. Oysa çocuğu ilgi alanlarına göre yetiştirmek, ona saygı duymak, birey olmasını sağlamak gerekir.
– Türk toplumunun ve ailelerin gençlere karşı tutumlarını nasıl buluyorsun?
Çocuklar acayip korkuyla büyüyorlar. Bu ciddi bir problem yaratıyor. Çoğu ben oturup babamla şunu konuşamam, anneme bunu anlatamam diyor. Çok yakın bir arkadaşımın babasıyla doğru düzgün bir ilişkisi yok. Ben bazen acaba bu çocuk üvey evlat mı diye kuşkulanmıştım. Bir baba-oğul ilişkisi bu kadar soğuk olamaz. Bir sabah, babam benimle ilk defa konuştu diye gelip anlatmıştı bana. Bu kadar da olmamalı. Bizim toplumda zannediliyor ki çocuğun her türlü maddi ihtiyacı karşılandığı zaman ailesi tarafından bütün problemleri çözülmüş olacak.
Evet. Ayrıca bir kiralık katilden çok daha kötü insanlar var. Binlercesiyle karşılaşıyoruz. Her şeye göz yumanlar, kara para aklayanlar, başkasının emeğini çalıp çok yüksek yerlere gelenler, kötü politikacılar... Ama onlar kötü sayılmıyorlar. Çifte standart var. Dünyanın her yerinde bu böyle.