Kazsaydık toprağı da içine koysaydık. Kapansa, açılmasa, yutsa, kaybetseydi yer. Bilirdik orada. Bir kemik, bir parça, bir madde, bir şey... Çürüse de var. Zihnimiz de yanında gömülü kalırdı. Toz mu bu adam, buhar mı ne. Yok dediler, yok olmanın ne olduğunu anlayamadık. Boşlukta kaldık.