Bütün HikayeleriEdgar Allan Poe

Charles Baudelaire, her ne kadar Poe’yu öven bir dille yazmış olsa da oldukça öfkeli bir ön yazı ile sizi kapıda karşılıyor.

Peşinen söyleyeyim, okuduğunuz hikayelerin hiçbirinden zevk almayacaksınız hissettiğiniz duygu daha çok gerilme diye tanımlanacak.( ki rahmetli de böyle isterdi).Hele de karanlıkta kitap okumayı tercih edenlerdenseniz özellikle birkaç hikaye yüzünden 3,5 boyutuna bile ulaşabilirsiniz.

Genel olarak hikayelerden pek hoşlanmasam da [ Bu fakire göre hikayenin tanımı: Çok acil bir yere yetişilmesi gerekiyormuşçasına, anlatılması gereken şeyin soluk soluğa aktarılmasıdır… ( İlmiği sen geçir boynuma TDK ) ] yazılanlar daha önce okuduğum hikayelerden çok farklı olduğundan kitap boyunca merakımı diri tuttu.

Poe, hadi yeterince gerdim biraz da mizah yapayım dediğinde de bile yaptığı mizah huzursuz edecek kadar kara…(Balla kesiyorum. Poe hatırına seyredilecek bir film var dostlar. Bence seveceksiniz http://www.imdb.com/...192/?ref_=fn_al_tt_1 )

Başıma bir şey gelmeyecekse hoşlanmadıklarımdan bahis açmak istiyorum. Özellikle Hans Pfaall … hikayesi mavi ekran vermeme sebep olacak kadar farklı bir dünya dili ile yazılmıştı sanki. Öz metne sadık kalmak amacıyla külhan beyi gibi hikayelerin her yerinde gezmesine izin verilen yabancı kelimeler, tüm yazılarda olduğu gibi, akıcılığa karşı Nuri Alço’ca niyetlerini kitap boyunca gösteriyorlar.

Kitap genel olarak bana seslenmediğinden 2.cildi okuyacağımı pek sanmıyorum.

Bu vesile aramızdaki pek kıymetli YKST ( Yazar ve Kitap Savunma Timi) üyelerine seslenmeyi bir borç bilirim. Azıcık yukarıda belirttiğim kitap hakkındaki olumsuz düşünceler (sümme haşa huzurdan) yazar veya kitabın değil benim aciz eşit ağırlıkçı algı seviyemin bir sonucudur. “Kim kü bizim beğendiğimiz eseri beğenmeye, yılan dilini yazarımıza uzatağğğ; buna cesaret eden o cahil gafilin kancık kellesinin ödlek bedeninden ayrılması caizdir” hükmünün tarafıma uygulanmamasını arz ve talep ederim.

Saygılarımla

Matematikle iç içe muhteşem kurgusal hikayeler. Keşke Edgar Allan Poe' nun beyninin içine girip 1 gün yaşayabilsem.Hayranlık uyandırıcı bir kara kitap.

Poe incelemesini hakkıyla yapmak şart. Bunu hafta sonuna bırakıyorum. Hafta sonuna kadar şunu söyleyeyim; Poe okumak insana çok iyi geliyor:)) Altın böcek; gizemli bir macera yaşatırken, Aksak kurbağa'da gerlim-korku unsurları ön plana çıkıyor, ama dozunda... Poe benim gözümde dahi bir yazar...

''Ve gözleri düş kuran şeytanın gözleri
Gibi,
Ve üstünden akan lamba ışığı zemine düşürüyor
Gölgesini;
Ve ruhum zeminde dalgalanan bu gölgeden
Bir daha asla-alamayacak kendisini.''

Poe ile ilk tanışıklığım çocukluk zamanıma rastladığından beri, üzerime düşen gölgesinden -tıpkı yukarıdaki dizede söylediği gibi- alamadım kendimi. Onun 'Kuzgun' unun gölgesinden kendisini bir daha alamadığı gibi.
Poe' nin karanlık bir yazar olduğu söylenir; ıssızlığın, sisli havaların, çıplak ormanların, mezarlıkların, şeytanların ve Kuzgun' ların yazarı. Bir parça da olsa haklılık payları vardır; korkutmak amacı değildir, korkulan şeyleri saklandığı yerlerden çıkarıp gözle okunur (görünür) hale getirmektir. Karanlığın, ışıktan daha cazibeli -bazılarına da ürkütücü- gelmesinin sebebi, örtük ve görünmez oluşudur. Eh insanyavrusu da göremediği şeylerden korku duyar. Poe' nin zihni, karanlığı mizahla, benzersiz betimlemelerle, çıkarımlarla, analitik bir zekayla harmanlayabilecek kadar derin. Karanlığı ilmek ilmek yazacak kadar cüretkar bir zekaya sahip. Ki, bazı hikayelerinde karanlıktan eser yoktur; kahkahalar vardır okuyucu için:
'Randevu' (Vizyoner) adlı hikayesinde, ''Sparta' da binlerce farklı tanrıya adanmış binlerce tapınak ve mabed vardı. Diğerleri yıkılmışken Kahkaha sunağının ayakta kalmış olması ne tuhaf!'' (s:107) diye yazması boşuna değildir. Kahkahanın izlerinin kalıcı olmasının 'izini' sürer.
''Rafta bir tabak polemik sakince duruyordu'' s:117 benzetmesinin güzelliğinde gülümsemeden geçemiyorsunuz.


Hikayelere gelecek olursak;
''Ligeia'' da psikolojik bir sezinleme ile bugünlerin bilimini,
''Bir Blackwood Makalesi Nasıl Yazılır?'' da kendisinden ipuçları,
''Morgue Sokağı Cinayetleri'' nde çözümleme, satranç, bilinç gibi analizle yoğrulmuş bilgileri,
''Gammaz Yürek'' te, 'Sizin delilik sandığınız şeyin aslında duyu keskinliği olduğunu söylemiştim size değil mi'? cümlesini,
''Altın Böcek'' te, orantılı/orantısız çılgın bir macerayı,
''Dolandırıcılık- Pozitif Bilimlerden Biri-'' nde, dolandırıcıların özelliklerini- bol kahkaha garanti-,
''Gözlük'' te, bir gözlüğün nelere kadir olduğunu,
''Hipnoz Altında Şifa'' da, Tanrı, Din, Hayat üzerine felsefeyi,
''TUHAFLIK Meleği'' nde, ''Tavutlağ, baykuşylağ, küçük şeytanlağ ve iblisleğ kanatlıdır. Melekleğ kanatlı değildiğ ve ben TUHAFLIK Meleği' yim.'' diyerek kendini tanıtan bir Meleğ'i (kendi dilinde),
''Çalınan Mektup'' ta, bir mektubun başına gelenlerin S.Holmes-vari serüvenini,
''Şehrazat'ın 1002. Masalı' nı, ve daha nicesini okuyabilirsiniz. Ayrıca, kitaptaki şiir, yer, aforizma gibi alıntılar bilgi yüklü.

71 Hikayeden oluşan kitabın tasarımındaki (bana göre) tek hata ise, numaralandırılmış açıklamaların sayfa altında değilde, kitabın sonunda olması. Toplamda 968 sayfalık kitabı okurken, açıklamalar için kitabın sonuna gidilmek zorunda olması, bu da kitabı iki ayraçla okumak demek.
Gerçek anlamda bir başucu kitabı, hem boyut, hem içerik olarak. Tavsiye olunur. Keyifli okumalar.

Çekici ve tuhaf hikayelerden oluşan bir başucu kitabı.

Kitabın ilk bölümünde Yazmanın Felsefesi’nden bahediyor Poe. En meşhur şiiri Kuzgun’u nasıl yazdığını falan anatıyor sonra adım adım. Zaten o bölümü okuyunca öyle normal bir insan evladı olmadığını anlayacaksınız
Morgue Sokağı Cinayetleri, Marie Roget’nin Sırrı ve Çalınan Mektup birbirinin devamı olarak görülebilir; çünkü hepsinin başkahramanı aynı: August Dupin! İlk dedektif hikayesi olma özelliği taşıyor Morgue Sokağı Cinayatleri. Yani şöyle de diyebiliriz ki Arthur Conan Doyle’un Sherlock Holmes karakteri dahi Dupin’den etkilenerek yazılmış bir karakter. Varın gerisini siz düşünün.
Ölüm ve denizcilik üzerine çok fazla öyküsü var. Aslında anladığım kadarıyla ‘bilinmeyen’e karşı özel bir ilgisi var Poe’nun. Bu yüzden de okurken süper şeyler düşündürebiliyor size.

poe kesinlikle ülkemizde hakettigi yerde olmayan bircok yeniligin temsilcisi sıradısı bir yazar bir sairdir .. inanın kitap bitmesin diye yarida kestigim oldu .. öyküler birbirlerine benzer örnekler tasiyor evet ama her öyküde bambaska bir tat bulacaksiniz ... okumaniz icin sizleri ikna etmek adina herseyi yazabilirim .. lutfen alın bu kitabi ve bir solukta okumayin .. asla sizi baymayacak bir yemek gibi dusunun yavas yavas ama tadini cikartarak .. poe ile tanismak inanilmaz .. etkilenen bircok sair ve yazar bulacaksiniz .. baska ne yazabilirim ki sizleeri ikna etmek icin .. karanligin gücüne hosgeldiniz

Özellikle fantastik öykü meraklıları yazarın öykülerini kacırmasın. Yok ben aralarından en iyi seçme öyküleri okumak istiyorum diyorsanız Borges'in Babil kitaplığındaki seçme öykülerini öneririm. Fantastik öykücülükte Po der ve susarım.

Gecenin en karanlık vaktinde, en derin uykudan ani bir gürültüyle uyanmak gibi bir etkisi var tüm hikayelerinin... Her hikayeden sonra bir şaşkınlık ve yalıtılmışlık hissine kapıldığımı hissettim. Ruh hali fazlasıyla değişken fakat bir o kadar da sabit... Hiç bir yazarın anlatmadığı hikayeleri, detaycı fakat insanın ruhuna işleyen bir şekilde anlatıyor. Zamanda yitip gitmek ve kaybolduğunu düşündüğün anda yeniden bulmak gibi kendini...