Sanırım ben de Livaneli'nin romancılığı daha iyi diyenlerdenim; kötü diyemem ama çokça beğendiğimi de söyleyemem. Anlaşılır bir dille yazılmış kısa bir kitap olması nedeniyle çabucak bitiyor, işlenen konu haklı bir hüzünle kaleme alınmış. Fakat ben sıkıldım, tam olarak verilememiş hislerle dolu gibi geldi bana. Bununla birlikte, kitaba adını veren öyküyü (Livaneli "öykünmek"ten geldiği için yeterli bulmayarak hikaye denmesini tercih ediyor.) gerçekten beğendim, sanki sadece o olsaydı daha anlamlı gelecekti.
Öneri konusunda yorum yapmamayı tercih ediyorum çünkü farklı okuma zevkine göre bu kitap hakkındaki fikirlerin değişebileceğini düşünüyorum.
