Hafifçe aralamıştın dudaklarını
İlk kez gördüğümde seni
Dudaklarının uçurumundan
Belirivermişti o beyaz kelime
Ve yalnızlık lime lime
Dökülüyordu gözlerinden.
Diyorum bu kentin ipleri kimin elinde
Diyorsun elleri olmayanların elinde
Diyorum ağaçlar neden büyütüyor acıyı. Sanki neden
Diyorsun hiç savaş sağlanır mı savaş vermeden.
Diyorum balkonlara gerili ipler
Hangi ölümün çamaşırlarını bekler.
Diyorsun bu kentin bir yüzü sulara dönük
Bir yüzü bize