Psikodramalar bu şekilde kolay sonuçlanabiliyorsa biz neden hâlâ mutsusuz? İnsan okurken kendisini ister istemez kefeye koyuyor ve aptal gibi hissediyor. Aaaa, elimdeki mutluluğun değerini bilmeyerek daha fazlasını istediğim için hata yapan benmişim. Bir koşu gidip mutlu bir yaşam süreyim, ehe. Gerçekten mi? Birden çok kişiyi ele almaktansa bir kişiyi tamamen irdeleseydi belki derdim ama bu şekilde inanılmaz yüzeysel. Belki hayatı yeni yeni tanımaya başlayanlar için birkaç zaman daha olumlu yaşamalarını sağlayacak bir destek kitabı. Gerisi için faydasız.
