Schopenhauer insan yaşamını acı ve sıkıntı arasında gidip gelen bir sarkaç olarak gördü. Yaşamımızı bir şeylerin (zengin- lik, toplumsal konum, sanatta başarı, sevgi, vb) özlemi içinde harcarız ve bunlara erişinceyedek gerçekleşmemiş isteklerin ıstırabını çekeriz. Fakat sonunda biz onlara erişince, onlar o eski parlaklıklarını yitirirler