Sonra yıldızlara baktım; insanın soğuktan donarken yüzünü göğe çevirmesi, gene de bu sayısız parıltılı yığınlarda hiç bir acıma, hiçbir yardım bulamaması kim bilir nasıl acı verir.
Benimle konuşurken davranışı, sesinin tonu nasıl olursa olsun güvenemiyordum ona . Gene de , güvensizliğime , umutsuzluğuma karşın seviyordum onu , vazgeçemiyordum sevmekten . Ama bunu bin kez yinelemenin ne gereği var ?
Sana gerçek aşkın ne olduğunu söyleyeyim... dedi aynı aceleci tavırla devam ederek. Körcesine bir bağlılıktır o, sorgusuz sualsiz insanın kendi zayıflığını kabul etmesidir. Tam manasıyla ona boyun eğmektir. Kendine ve tüm dünyaya inanmak ve güvenmek, kalbini ve ruhunu o haine vermektir. Benim yaptığım gibi.