Bütün Yapıtları

Büyüyen Eller

Sait Faik Abasıyanık
Önümüzdeki hayat. Her gün bir başka uykuya yatıp bir başka rüya göreceğiz. Halbuki zaman, ağır ağır bizimle beraber akan nehir, bir göle varıyordu. Bu gölde artık biz akmıyor, dalgalanıyorduk. Yahut bana öyle geliyordu.
Yalancı, büyük gözükmektense sahici hassasiyet iyidir beyim.
Reklam
Ben senin gelme ihtimalin olan yola gözlerimi dikmişim.
Sofralarımıza, kapılarımızı, gönlümüzü kapadık. Kapadık da ne ettik? Dünyayı birbirine kattık.
Birini mükemmel görmeye başlamak sevmek demektir.
Reklam
Şairin yaratma gücü kısırsa durgun ve lekesiz olan şiir gölünü bulandırmak için boş ve mânasız cümlelerle bezeyeceği pek tabiidir.
Aşk, iki cins insan arasında büyük bir kavgadır, diyene hak veriyorum. Evet, bir kavgadır. Ama, hiçbir zaman galibi, mağlubu kestirilemeyen bir kavga.
Bir saadet denizi içinde felaketlerden kurtulmuş perişan bir sandal gibiyim.
Sayfa 255Kitabı okudu
Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. Burda her şey bir insanı sevmekle bitiyor.
Sayfa 226Kitabı okudu
Reklam
Arka sokaklardan beni görmemek için gittiyse beni düşünerekten gitmiştir diyorum.
Her çare insanın avuçlarının içinde, bileklerindedir artık.
Ali, dedim, insanları sevmekliğin lazım. Ondan sonra onlardan nefret etmen için okuman lazım. Hiçbir şey bilmeden insanlara kin gütmek, gayza bağlamak bir fayda vermez ki.
Hiç çıkar yol yoktu. Benim yolum aslında çıkmazlara saplanmıştı. Ama evet düşünüyordum. Nasıl oldu ise oldu, hangi cümleden kendimize geldik bilmem. Güzel bir karar verdik. Soba kenarı sefasına bir nihayet vermek lazımdı.
Sayfa 257Kitabı okudu