Zaman su gibi akıp gidiyor. Rahat yaşadığımız, doyasıya sosyalleştiğimiz günlerde birdenbire kovid girdi hayatımıza. Maske, sosyal mesafe, dışarı çıkmanın kısıtlanması hayatın bir parçası oluverdi. Kimimiz bu dönemde aşırı panik halindeyken kimimiz de bana bir şey olmaz havalarındaydı. Bu dönemde mesafeyi dikkat etmeyen ve burnumun dibine yapışan insanlarla marketlerde birçok kez tartışma yaşadım. Bu insanlar ne hikmetse her seferinde kendilerini haklı görüyorlardı. Ve bu insanlar yüzünden bu kadar uzun sürdü pandemi bana göre. Kolonya ve dezenfektan hayatımızın merkezine yerleşti. Şu anda bile çantamın vazgeçilmezleri halinde.
Pandemi bitse bile kovid19 hala hayatımızın bir parçası olarak devam ediyor. İyi-kötü, acı-tatlı birçok anımız var bu dönemle alakalı. Ülkü Yağmur Ural'ın Cadı Kazanında Pandemi isimli öykü kitabı ile o günlere bir seyahate çıktım.
On altı kısa öykü yer alıyor kitapta. Yazarın anlatım tarzını çok sevdim. İlk cümle ile hemen içine alıyor sizi, sıkılmadan okuyor ve öykünün bir parçası haline geliyorsunuz. Kitabın içerisinde hayattan parçalar var. Bu nedenle okurken bazı sahneler size çok tanıdık geliyor. Hayal kırıklığı, sevgi, pişmanlık, ölüm, ayrılık gibi hayatın içerisinden duygular ve yaşamlar... Her biri ayrı dokundu bana.
İsmi ile dikkati üzerine çeken kitap,içeriği bakımından da okumaya değer
