Uzun zaman öncesinde kalan bu çabalarında yoğun bir çaresizlik vardı, ama en büyük sanat özünde çaresizlik taşımaz mıydı? Sanat daima ölüme karşı bir meydan okuma değil miydi? Uçurumun dibindeyken kafa tutan bir orta parmak değil miydi?
"İntikam peşindeki insan, kendiliğinden iyileşebilecek yaralarını yeniden kanatmayı sürdürür."
Sir Francis Bacon, "İntikam üzerine"
"... Sahnede hoş insanlar olmakla birlikte, bazıları da vardır ki saçlarınızı diken diken eder."
Charles Dickens
"Yaşam ve Acı'nın denizinde çiçeklenen başka adacıklar da olmalı: Başka canların yüzerek kaçtığı O körfezin ötesinde..."
Percy Bysshe Shelley.
"Euganean Tepelerinde Yazılmış Satırlar'dan