Cafe Esperanza
Ali TeomanSözler ve Alıntılar
“Öldüğünün farkında olmayan ölüler miyiz?”
Yapı Kredi Yayınları
Zamanın sinsi eli, nedensellik bağıntısını da çalıyor bizden. Üzerimizden ağır bir yük kalkmış oluyor bir bakıma, hafifliyoruz. Yarı saydam bir perdenin ardında parlaklıklarını yitiriyor, bulanıklaşıyor anılar. Belleğin varoluşlarına takılıp kalan birtakım acınası anı kırıntılarını toplamakla yetinmeyi ve bundan mutluluk duymayı öğreniyor kişi bir yerden sonra.
Sayfa 17 - Sel Yayıncılık
Bütün kişi ve kiplerde çekilen geçişsiz bir fiil özlem: Uzağım, uzaksın, uzak. Uzakmışsınız. Uzak olacaklar.
Sayfa 15 - Sel Yayıncılık
“Öldüğünün farkında olmayan ölüler miyiz?”
Umut hazzın ertelenmesi midir?
“Bir tek düşünce var kafamda şimdi: Denize gitmek. Denize, denize, denize... Serinliğine denizin, kapsayıcılığına, kucaklayıcılığına... Uzak bir özlem ama şimdi deniz, bir düş.”
Yapı Kredi Yayınları
Doğruydu, konuşulamayan şeyler hakkında susmak gerekliydi.