"Az, ama isabetli yazmak bu kadar doğru olamazdı," 1945’te varlık dergisinin yaptığı ankette okurlar tarafından ‘en beğenilen hikayeci’ seçilen bu Orhan Kemal bu kitabindaki 13 hikayede döneminin Türkiye'sini çok iyi analiz etmiş.
Toplumsal gerçekçiliğin en sert hali bu öyküler. İçimizi parçalatan o kadar sert özellikle yaşamın bazı insanlara reva gördüğü düzen, insanın içine ok gibi saplanıyor..
Öykülerin bir sonuca bağlanmaması da ayrı bir gerçekçilik olmuş.
Hikayeleri trajikomik bir üslup ve olay örgüsü ile ele alıyor.
Yaşar Kemal'in ilk defa bir kitabını #66900253 etkinliği kapsaminda okumus oldum.Iyi ki de okumusum.Iyiki de Orhan Kemal ile tanışmışım.Büyük ustayi okumaya devam edeceğim
Orhan Kemal'in vefatının 50. yılı münasebetiyle okuduğum ikinci kitabıdır. Bir romanınından ( Cemile ) sonra bir de hikaye kitabını okudum.
Roman daha geniş bir çerçeveden baktığı için toplumcu cizgi belirgin şekilde kendini hissettiriyor. Bu kitabındaki hikâyelerinde ise toplumcu çizgiler inceliyor.
Toplumun varoş kesiminin ele alındığı
Toplumcu gerçekçi sanatın öncülerinden olan Orhan Kemal bu eserinde işçi sınıfın açılarından , hayallerinden bahsetmekte ve yoksulluğun getirdiği tüm olumsuzlukları gözler önüne sererek toplumun yaralarına adeta parmak basmaktadır .
Bu kitaptaki oykülerin ortak özelliği ise mutsuz, yoksul ve çaresiz bireylerin gündelik yaşamdaki mücadeleleri ve onları hayata bağlayan umutlarıdır . Kitabı okuduktan sonra umut fakirin ekmeğidir sözü daha da anlamlanıyor :)
13 öyküden oluşan bu kitap yine yoksulluğu ve yoksunluğu çok güzel anlatıyor. Sefiller tadında yaşanan hikayeler, çekilen acılar çok güzel aktarılıyor. İlk hikaye olan Küçücük, fakir ve tembel bir adam olan Erol'un Ayten adında ki genç kızla olan ilişkisini anlatıyor. Ayten'in annesi babası yok teyzesiyle birlikte kalıyor ve hayat kadını olarak çalışmaya başlıyor. Erol ise geçim kaynağı olarak Ayten'i görüyor ve hikaye bu şekilde devam ediyor. Olaylardan çok insanların ruh halleri ve psikolojilerine daha çok yer veriyor. Ben genel olarak sevdim sadece bazı hikayeler çok yarım kalmış hissi uyandırdı. Orhan Kemal'in üslubunu anlamak için iyi bir başlangıç.
Hayatın acımasız gerçeklikleri, yoksul insanların tükenmeyen hayalleri, umutlarını canlı tutma uğraşında olan işçilere, kadınlara, çocuklara ait öyküler. Yoksul insanların kısa kısa öykülerden oluşan bir solukta biten güzel bir kitap, tavsiye ederim.
