Camera Lucida (Fotoğraf Üzerine Düşünceler)
Roland BarthesCamera Lucida (Fotoğraf Üzerine Düşünceler) Sözleri ve Alıntıları
Camera Lucida (Fotoğraf Üzerine Düşünceler) sözleri ve alıntılarını, Camera Lucida (Fotoğraf Üzerine Düşünceler) kitap alıntılarını, Camera Lucida (Fotoğraf Üzerine Düşünceler) en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Anne'siz yaşayabilirdim (hepimizin er ya da geç yaptığı gibi); ama geriye kalan yaşam kesinlikle ve tümüyle iyileştirilemez (niteliksiz) olacaktı.
Kafka:
“Biz nesneleri aklımızdan çıkarmak için fotoğraflarız. Öykülerim gözlerimi kapamanın bir yoludur.”
Çünkü Fotoğraf, kendimin, bir başkası olarak ortaya çıkması, bilincin özdeşlikten kurnazca ayrılışıdır.
Var olan her şeyin, bir gün yok olacağını bilen kişiler, önlerine çeşitli hedefler koyarlar.
Portre fotoğrafı kapalı bir kuvvetler alanıdır. Burada dört görüntü repertuvarı kesişir, birbirine karşı koyar, birbirini çarpıtır. Mercek önündeki ben, aynı anda: olduğumu sandığım, başkalarının olduğumu sanmalarını istediğim, fotoğrafçının olduğumu sandığı, ve fotoğrafçının sanatını göstermek için kullandığıyımdır.
Sonuç olarak Fotoğraf korkuttuğu, ittiği ve hatta damgaladığı zaman değil, kara kara düşündürdüğü zaman yıkıcıdır.
Toplum, Fotoğrafı uysallaştırma, kim olursa olsun ona bakanı yüzünün ortasında patlamakla tehdit edip duran deliliği yumuşat ma kaygısı içindedir. Bunu yapmak için de iki yöntemi vardır.
Fotoğraf sessiz olmalıdır (yaygaracı fotoğraflar vardır, onları sevmem): bu bir ölçülülük sorunu değil, bir müzik sorunudur. Mutlak olan özellik ancak bir sessizlik hali ve çabası içinde sağlanabilir (gözlerimizi yummak görüntüyü sessizlikte konuşturmaktır). Fotoğrafın beni duygulandırması için onu her zamanki zırvalarından geri çekmem gerekir: 'Teknik", "Gerçeklik", "Röportaj", "Sanat", vb.: susmak, gözlerimi kapatmak, ayrıntının kendi ahengiyle etkin bilince yükselmesine izin vermek.
Punctum, birçok zaman bir "ayrıntı," yani bir nesne parçasıdır. Bu yüzden punctum'a örnekler vermek bir bakıma kendimi teslim etmek demektir.
"Anneyi eğiten çocuktur."
Sayfa 71Kitabı okudu
Siyah beyaz fotoğraflar mı, renkli fotoğraflar mı?
Rengin (gerçekte nasıl olduğu önemli değil) siyah beyaz fotoğrafın özgün hakikati üzerine sonradan uygulanmış bir kaplama olduğunu düşünmüşümdür hep. Benim için renk yapmacık bir şey, bir kozmetiktir (tıpkı cesetleri boyamakta kullanılan gibi).
Fotoğraf uzatılmış, yüklenmiş bir kanıttır - sanki temsil ettiği şeyin biçimini değil de (tam tersine), onun asıl var oluşunu karikatürize ediyor gibidir. Olaybilim görüntü için, hiçlik olan nesnedir der. Oysa benim Fotoğraf'ta saptadığım yalnızca nesnenin yokluğu değildir; aynı zamanda tek bir ve aynı hareketle, aynı biçimde, bu nesnenin gerçekten var olmuş olduğu, ve onu gördüğüm yerde bulunmuş olduğu gerçeğidir. İşte delilik buradadır; çünkü bugüne dek aracılar dışında hiçbir temsil beni bir şeyin geçmişine inandıramamıştı.
İnstagram :)
Bir kahvede çevremizdeki müşterileri gösteren biri (haklı olarak) şöyle demişti bana: "Bak, ne kadar iç karartıcılar! Bugünlerde görüntüler insanlardan daha canlı." Dünyamızın belirtilerinden biri de sanırım bu tersine dönmedir.
"Kendim" hiçbir zaman görüntümle çakışmaz...
Sayfa 24 - ****************Kitabı okudu
Mercek önündeki ben, aynı anda olduğumu sandığım, başkalarının olduğumu sanmalarını istediğim, fotoğrafçının olduğumu sandığı ve fotoğrafçının sanatını göstermek için kullandığıyımdır.