Yarından sonra artık hep tek başına olacağı gerçeğinin ona yaşattığı acıyı, bir türlü içinden atamıyordu.
Yasında.
Aşkında.
Kaybında, hep bir başına...
Gerçekten sevdiğin insanları, sırf o oldukları için sevdiğin zamanlar vardır, geçmişin izlerinden ve acı hatıralardan uzak bir gözle onlara baktığın anlar...
Şimdilik gerçeğin sivri uçlarından onu koruyan yorganın altında saklanmaya devam etti... Cevapsız sorular, onu bir türlü terk etmeyen korkular. Rüyalarını esir alan hisler...
Bilgisayar monitörüne baktı; yüzyıllık bir ucube.
Sanki 80’lerin sonlarından kalma bir antika. En son ne zaman böyle bir dinozor gördüğünü hatırlayamıyordu bile...