Cismin gıdası cismânî, ruhun gıdası ruhanîdir. Başka bir deyişle cismin başka cisimlerden gıdalanması, ruhun da başka ruhlardan gıdalanması gerekir. Ruhlardan ruha nasip olan gıda kokudur; o ruhların kokusu. Dolayısıyla her ruh kendinden bir koku saçar ve başkaları bu kokudan nasiplenirler:
“ Ruhlar birbirlerine koku iletirler; tıpkı erkek atın kısrağa ilettiği gibi. ”