Çanakkale, bu ülke insanları için bir dönüm noktasıdır. Öyle bir savaştır ki Çanakkale, ona dokunduğu zaman ressamın fırçası, şairin kelimeleri, bestekârın nağmeleri kan kırmızıya dönüşür. Gül bülbül′ün göğsünden akan kanın çiçeğidir, Çanakkale ise her şeyin yanıp kül olduğu bir büyük destan. Bu destanı bir de, bütünüyle Çanakkale’ye adanmış bu kitaptan okuyun. Bir mahşerin ortasında bir çukura düşen Gelibolu’ya âşık boynu bükük bir kelebeğin içinde bile "Ah Vatan!" sızısını hissedeceksiniz.
Çanakkale şimdi bir sevdalı Türkiye’dir
Ey hoyrat bir kavgada yar kapısı bulanlar,
Ey hayal cümbüşünü karanlıktan alanlar,
Ey bahriyeli umut, piyadeler buyruğu,
Ey zehirli sularda nergis arayan kuğu,
Bedbaht emek, baykuşa yuva kuran sermaye,
Kime verildiğinden habersiz dertli paye,
Ey mânâ evreninde boynuma ilmek olan,
Ey gayesi tepinmek, tıkınmak, gülmek olan,
Ey ibrişim tutkular zindanına girenler,
Ey düşmana en mahrem sırlarını verenler,
Bu destanın bayrağı gönderinden iner mi?
Çanakkale kutlu bir meşaledir; söner mi?
Sönmeyecek; karanlık bilmese de, niyedir.
Bu eflâtun sessizlik güller mahzun diyedir.
Dünyayı yenenlerin yenildiği, o eşsiz,
Çanakkale şimdi bir sevdalı Türkiye’dir.
