Çanakkale - Her Şey Yanıp Gül Oldu
Nurullah GençEn Eski Çanakkale - Her Şey Yanıp Gül Oldu Gönderileri
En Eski Çanakkale - Her Şey Yanıp Gül Oldu kitaplarını, en eski Çanakkale - Her Şey Yanıp Gül Oldu sözleri ve alıntılarını, en eski Çanakkale - Her Şey Yanıp Gül Oldu yazarlarını, en eski Çanakkale - Her Şey Yanıp Gül Oldu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yalnız iman bir kalbi yıkılmayance sur kılar
Sayfa 42Kitabı okudu
Direnenler kutlu bir abıhayat içerek
Bitimsiz bir kevserin ırmağına ulaştı
Sayfa 48Kitabı okudu
Bir adamın o hasta, o titrek parmakları
Balkanlar'dan kalan bir acıya tutunmuş
Kavrulmaktadır
Bir çocuğun gözlerinde bir baba
Kim bilir hangi cephede, kaçıncı defa
Vurmaktadır, vurulmaktadır
Sayfa 49Kitabı okudu
Dünyanın başka bir yerinde bir mü'min
Sahipsiz kalmanın ıstırabıyla
Devlet-i Aliye'nin çatlayan dudaklarına
Yağmurlar gönderiyor
Sayfa 53Kitabı okudu
Şehîdin avucunda tuttuğu bir mendilde
Bir çocuğun sonbahar sarısı saçları var
Bu mendille bağrından akan kanı bir sil de
Ey şehit, onu alıp yâre gitsin turnalar
Parlayan her meşale sana minnet duyacak
Yarımada susacak huzurunda kederle
Destanını ebabil kuşları okuyacak
Düşmanların hâlâ dost olamadı kaderle
Sen balçığın sırrını bilirsin; balçık seni
Ne mutlu, şimdi bayram yerinde buluştunuz
Sırtında taşıdığın gülümseyen kefeni
ıkiniz de yokluklar evinde bulmuştunuz
Yiğitler pıhtılaşmış yorgunluktan, marazdan
Hangi rüyalarında barınak varsa, harap
Yıkılan mevzileri dolduracak birazdan
Top sesleri, karanlık, uğultu ve ıstırap
Sayfa 56Kitabı okudu
Yıkılsa da kâinat bir savaş mahşerinde
Anafartalar'da ruh maveraya müptela
Sayfa 62Kitabı okudu